Ο ιδανικός προορισμός για όσους επιθυμούν:

• Απαράμιλλες αμμώδεις παραλίες. Θάλασσες στις αποχρώσεις του τιρκουάζ. Εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα.
• Φύση με απίστευτη ποικιλία. Ένας οικολογικός παράδεισος.
• Τα πλεονεκτήματα ενός νησιού, χωρίς τα μειονεκτήματά του. (Το νησί συνδέεται με τη στεριά με μια πλωτή κινητή γέφυρα, μήκους 50μ.)
• Εύκολη πρόσβαση στα υπόλοπα Ιόνια νησιά, καθώς και σε σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία και άλλα αξιοθέατα της ηπειρωτικής Ελλάδας.
• Υψηλή πολιτιστική παράδοση.  Μερικές από τις κορυφαίες προσωπικότητες της τέχνης κατάγονται από τη Λευκάδα όπως οι ποιητές Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Άγγελος Σικελιανός, Νάνος Βαλαωρίτης, ο ζωγράφος Θεόδωρος Στάμος, η μεσόφωνος Αγνή Μπάλτσα και άλλοι.

Η πόλη της Λευκάδας

Η πρωτεύουσα του νησιού διαδοχικά μεταφέρθηκε από την περιοχή Κούλμος στο κάστρο της Αγίας Μαύρας ( από την πρώτη δεκαετία του 14ου αι.) και το 1684, από τον ενετό Μοροζίνι, στην πεδιάδα της Αμαξικής, όπου βρίσκεται σήμερα.

Η πόλη περιβάλλεται από γοητευτικά υδάτινα κάτοπτρα: το δίαυλο και τη λιμνοθάλασσα. Εκεί καθρεφτίζονται τα πολύχρωμα σπίτια της, τα βαθυπράσινα βουνά, ο ουρανός. Βορειότερα, η λεπτή κυκλική γραμμή της αμμουδιάς της Γύρας με τα λιγοστά δέντρα της και τους μύλους, διακόπτουν, αλλά και υπογραμμίζουν, τη θέα του απέραντου Ιονίου.

Ο πολεοδομικός της ιστός ακολουθεί την πολεοδομία της μεσαιωνικής Ευρώπης. Το χωροταξικό σχέδιο που εκπόνησας οι Ενετοί λένε πως θυμίζει ψαροκόκαλο και αποτελεί το ιστορικό κέντρο της σημερινής πρωτεύουσας. Το λευκαδίτικο δομικό σύστημα είναι μοναδικό στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αντιπροσωπευτικό δείγμα εξαιρετικής αντισεισμικής κατασκευής.

Τα παραδοσιακά πολύχρωμα σπίτια και οι εκκλησίες (βασιλικές) στολίζουν τα στενά σοκάκια, μαζί με τα ζωηρά χρώματα και τα αρώματα λουλουδιών, που ξεχύνονται από κήπους και γλάστρες.

Ανατολική Λευκάδα

Η ανατολική πλευρά του νησιού είναι ήπια και γαλήνια, με ανεπτυγμένη τουριστική υποδομή.

Εδώ οι παραλίες έχουν τη φιλόξενη ηρεμία της αβαθούς θάλασσας. Απάνεμοι κόλποι προσφέρονται για ανεφοδιασμό ιστιοπλοϊκών, ταβέρνες λειτουργούν δίπλα στη θάλασσα και η δυνατότητα να χαρεί ο τουρίστας θαλάσσια σπορ δίνεται απλόχερα.

Οι Καριώτες, η Λυγιά, η Νικιάνα, το Περιγιάλι, το Νυδρί, το Βλυχό, το Δεσίμι, ο Πόρος, τα Σύβοτα και η Βασιλική προσελκύουν τους περισσότερους επισκέπτες.

Στην ανατολική πλευρά του νησιού δεσπόζει το Νυδρί, το πλέον αναπτυγμένο τουριστικά θέρετρο. Κάθε καλοκαίρι σφύζει από τουρίστες, που εκεί βρίσκουν σύγχρονες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα, θαλάσσια σπορ, αλλά και την υπέροχη θέα του κόλπου και της γύρω περιοχής που το περιβάλλει. Μπροστά του σκορπίζονται μικρότερα και μεγαλύτερα νησάκια. Η Μαδουρή της οικογένειας Βαλαωρίτη, ο Σκορπιός και η Σπάρτη του Ωνάση, το Σκορπίδι, το Μεγανήσι (η ομηρική “νήσος των Ταφίων”), αλλά και η χερσόνησος της Αγίας Κυριακής, όπου είναι θαμμένος ο γερμανός ομηριστής Δάιρπφελδ, σύμφωνα με τον οποίο η Λευκάδα διεκδικεί τον τίτλο της ομηρικής Ιθάκης.

Η Βασιλική έχει αναπτυχθεί τουριστικά, αλλά κατόρθωσε να διατηρήσει τη γραφικότητά της. Διαθέτει μια από τις πιο γνωστές -παγκοσμίως- θάλασσες για wind surfing.

Δυτική Λευκάδα

Η δυτική πλευρά διαμορφωμένη από φοβερή (παλαιοντολογική) κατακρήμνιση, έχει άγριο, υποβλητικό μεγαλείο, με τους απότομους βράχους και την απεραντοσύνη της θάλασσας. Το πράσινο κυριαρχεί κι εδώ. Πεύκα που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα, αλλά και κυπαρίσσια, ελιές, αγριοκουτσουπιές και όλη η ποικιλία των μεσογειακών θάμνων, κι ακόμη, τα τελευταία αμπέλια, νοσταλγική υπόμνηση της αμπελουργίας, που κάποτε αποτελούσε την κύρια ενασχόληση των αγροτών της περιοχής.

Κάποιες από τις ομορφότερες παραλίες της Ευρώπης βρίσκονται στη δυτική ακτογραμμή της Λευκάδας. Παραλία Κάστρου, Άϊ Γιάννη, Πευκούλια, Μύλος, Κάθιστα, Γιαλός, Εγκρεμνοί, Πόρτο Κατσίκι. Αμμώδεις, με καθαρά νερά, παραλίες που άλλοτε το πράσινο φτάνει μέχρι την ακτή, άλλοτε βράχοι τις τέμνουν βίαια και επιβλητικά. Παραλίες που συγκλονίζουν, απέναντι “στη μεγάλη της αμμουδιάς απλωσιά”.

Η δυτική ακτή καταλήγει στο ακρωτήριο του Λευκάδα ή Κάβο της Κυράς ή της Νηράς (κατά την εκφορά των γηγενών), όπου βρισκόταν κατά την αρχαιότητα το ιερό του Απόλλωνα, που -κατά τη μυθολογία- ίδρυσε ο σύντροφος του Οδυσσέα Λεύκος. Στους απόκρημνους βράχους του τα πανάρχαια χρόνια γίνονταν ανθρωποθυσίες, αλλά ο μύθος ήθελε την πτώση από το Λευκάτα ως λυτρωτική του ερωτικού πάθους. Σύμφωνα με αυτόν η Σαπφώ πέφτει από εκεί στα νερά του Ιονίου, για να λυτρωθεί από τον έρωτά της για το Φάωνα.

Ενδοχώρα

Η ορεινή ενδοχώρα της Λευκάδας διατηρεί σε αρκετό βαθμό ανόθευτο τον αγροτικό της χαρακτήρα. Το πρώτο σύμπλεγμα όμορφων χωριών που θα συναντήσει ο επισκέπτης πηγαίνοντας στην ενδοχώρα είναι το Σπανοχώρι, τα Λαζαράτα, ο Κάβαλος, τα Ασπρογερακάτα και το Πινακοχώρι, που ανήκουν στη δημοτική ενότητα Σφακιωτών. Στην ίδια δημοτική ενότητα ανήκουν και τα χωριά Δρυμώνας και Εξάνθεια, με εκπληκτική θέα στο Ιόνιο. Λίγο ψηλότερα βρίσκεται η Καρυά -το κεφαλοχώρι της Λευκάδας-, η Εγκλουβή με την περίφημη φακή, η πλούσια σε νερά και πλατάνια Βαυκερή, ο Αλέξανδρος, τα Πλατύστομα και ο Σύβρος.

Στα χωριά αυτά πολλές γυναίκες είναι ακόμα ντυμένες με τις παραδοσιακές λευκαδίτικες φορεσιές. Το τοπίο δε γίνεται ποτέ μονότονο, καθώς “τριγύρω βασιλεύουν αχνόφωτοι οι κάμποι” και σε κάθε ματιά ξεπροβάλλουν είτε παλιές εκκλησίες και ερειπωμένα μοναστήρια είτε λιθιές, οι ξερότοιχοι σε παράλληλη κλιμάκωση (σαν κερκίδες αρχαίου θεάτρου), που οι παλιοί Λευκαδίτες κατασκεύαζαν για να συγκρατούν στις κατηφοριές των βουνών το χώμα των καλλιεργειών τους.

Στην ενδοχώρα του νησιού μπορεί κανείς να συναντήσει διάσπαρτους μύλους και νερόμυλους, φαράγγια (όπως το γραφικό φαράγγι της Μελισσας), όμορφες εκκλησίες και μοναστήρια: το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους, το ησυχαστήριο των Αγίων Πατέρων, το φημισμένο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη στο “Λιβάδι”, το ιστορικό μοναστήρι της Κόκκινης Εκκλησίας στα Πλατύστομα, το μοναστήρι του Ασώματου Αρχαγγέλου Μιχαήλ στη Βαυκερή με σημαντικές τοιχογραφίες, το μοναστήρι του Αϊ Γιάννη στο Ροδάκι, θεμελιωμένο στα ερείπια αρχαίου ιερού της Δήμητρας.